1915 tehcir kanunu ne demek?

Tehcir Kanunu (1915)

Tehcir Kanunu, resmî adıyla Sevk ve İskân Kanunu, Osmanlı İmparatorluğu tarafından 27 Mayıs 1915 tarihinde çıkarılan ve özellikle Ermeni nüfusun zorunlu göç ettirilmesini amaçlayan bir kanundur. Kanun, Osmanlı İmparatorluğu'nun I. Dünya Savaşı sırasında güvenlik gerekçesiyle, ülke içindeki bazı bölgelerde yaşayanların başka yerlere nakledilmesini öngörmekteydi. Ancak uygulamada, bu kanun özellikle Doğu Anadolu Bölgesi'ndeki Ermenilerin Suriye çöllerine doğru tehcir edilmesiyle sonuçlanmıştır.

Kanunun temel amaçları ve sonuçları:

• Güvenlik Gerekçesi: Osmanlı hükümeti, savaş koşulları altında Ermenilerin bazı bölgelerde Rus ordusuyla işbirliği yaptığı veya yapma potansiyeli taşıdığı gerekçesiyle tehcir kararını almıştır. (I.%20Dünya%20Savaşı)
• Zorunlu Göç: Kanun, Ermenilerin yaşadıkları bölgelerden alınarak Suriye'ye doğru zorunlu göçe tabi tutulmasını öngörmüştür. Bu göç sırasında birçok Ermeni, açlık, hastalık ve saldırılar sonucu hayatını kaybetmiştir.
• Mülkiyetin El Konulması: Tehcir edilen Ermenilerin geride bıraktıkları mal varlıklarına el konulmuştur. Bu durum, Ermeni toplumunun ekonomik olarak da büyük kayıplar yaşamasına neden olmuştur.
• Tartışmalı Nitelik: Tehcir Kanunu, günümüzde Ermeni Soykırımı olarak nitelendirilmektedir. Ancak Türkiye Cumhuriyeti, tehcirin bir soykırım olmadığını, savaş koşullarında alınan bir güvenlik önlemi olduğunu savunmaktadır.
• Uluslararası Tepkiler: Tehcir Kanunu ve uygulamaları, uluslararası kamuoyunda büyük tepkilere yol açmıştır. Birçok ülke ve uluslararası kuruluş, yaşananları insanlık suçu olarak değerlendirmektedir.

Tehcir Kanunu, hem Osmanlı İmparatorluğu'nun son dönemlerinde yaşanan трагик olaylardan biri olarak tarihe geçmiş hem de günümüzde hala tartışılmaya devam eden bir konudur.